معماری گوتیک، یکی از سبکها و دورههای تاریخی معماری است. این یک سبک مذهبی است که همواره در خدمت کلیسا بودهاست.
در سال ۱۵۵۰ جورجو وازاری (۱۵۷۴–۱۵۱۱) نخستین بار اصطلاح گوتیک را به شکل واژهای برای تمسخرآمیز توصیف کردن هنر و معماری دورهٔ سدههای میانه پسین به کار برد و آن را به گوتها نسبت داد یعنی آن را «هولناک و بیفرهنگ» معرفی کرد.
آغاز پیدایش هیچیک از شیوههای معماری را به دقت شیوهٔ گوتیک، نمیتوان تعیین کرد. هنر معماری گوتیک در میان سالهای ۱۱۳۷ و ۱۱۴۴ (میلادی) در جریان بازسازی کلیسای سن-دنی فرانسه پا به عرصه وجود گذاشت و تا اواسط قرن شانزدهم میلادی در اروپا معمول بود. هنر گوتیک در میان دو دورهٔ هنر رمانسک و رنسانس واقع شدهاست و تا قبل از دورهٔ مدرن، گوتیک به عنوان یک صفت منفی به کار میرفت و فیلاریته از آن به عنوان هنر فلاکتزده یاد میکند. سبک معماری جورجیا الهام گرفته از این سبک، در سالهای ۱۷۲۰ تا ۱۸۴۰ در کشورهای انگلیسی زبان شهرت یافت.
دورهٔ گوتیک در فرهنگ جهان دوران استیلای مذهب و بالاخص کلیسا، بر جوامع بودهاست. نوع ارتباطات در آن دوران به صورت عمودی تعریف میشد. بدین معنا که تمام ابعاد و جنبههای زندگی در جهت خداوند و برای خداوند تعریف میشد. این الگو در آن دوران خود را به صورت فلشهای رو به بالا (به سمت خداوند) نشان دادهاست. دورهٔ گوتیک با ظهور اومانیسم پایان یافت. البته عدهای دورهٔ رنسانس را دشمن گوتیک میدانند.
یکی از ویژگیهای گوتیک، قوس نوک تیز است. این نوع طاق قبل از اینکه در
قوسهای نوک تیز بهطور گسترده در تزئین گذرگاه طاقدار کور رومی نیز رخ میدهد که در آن قوسهای نیمدایره با یک الگوی تزئینی ساده همدیگر را میپوشانند و نوکهای تیز به صورت تصادفی در طراحی پیش میآیند.
معماری گوتیک چیست و چگونه پدید آمد؟